Paunawa: Sinadyang ibahin ang pangalan ng mga karakter upang maikubli ang kanilang tunay na pagkatao. Handa sa kung ano mang opinyon.
“Pag tiwala ang nasira. Paniguradong may mawawala.”
Mga dalawang linggo na rin nung matangggap ako sa call center dito sa Pampanga. Maganda naman dito, kaso wala pa ako apartment na matitirhan. Ako si Andy, 26 yrs. old. Taga bulacan at napiling maging call center agent dahil kailangan ko ng malaking kita para sa nanay kong may sakit.
----------
“Andy sa may malapit lang may apartment daw mura lang ang upa.” Eka ni Eliz, kasama ko sa trabaho.
“Sige tignan natin mamaya.” Sagot ko naman
Dito ko nakilala si Arvie, ang tagapagbantay ng nasabing apartment. Ang apartment ay may gasolinahang negosyo rin daw ng may-ari. Si Arvie, kung ihahambing sa artista ay masasabi mong kamukha o kahawig ni Coco Martin. Mula sa tindig, mukha at pananamit. Hindi mo masasabing isang gasoline boy. Ang pakilala n’ya sa amin ay pinsang ikalawa n’ya ang may-ari. Kung baga, bukod sa isa pang gasoline boy, masasabing siya ang katiwala ng may-ari ng apartment.
Mabait si Arvie. Bukod pa nga sa katotohanang attracted ako sa mukha n’ya lalo na sa nangungusap niyang mga mata. Kaya naman hindi na rin ako nahirapan na kilalanin siya. Lagi rin siyang bumabati at ngumingiti sa akin. Katabi lang din ng napili kong kwarto ang tinutulugan niya.
Lumipas ang mga dalawang buwan, mas lumalim pa ang pagtingin ko sa kanya. Minsan nga ay sa kwarto ko na siya natutulog o ako ang natutulog sa kwarto n’ya. Hirap din kasi ako makatulog ng mag-isa. Madali lang kasi siya makaclose. Mabait at malambing.
Hindi ko na rin itinangging gusto ko s’ya. Ngiti lang naman ang lagi n’yang sagot. Ayos na ako sa ganoon kesa sa itaboy niya ko. Pagmagkatabi kami. Magkayakap kami o ako ay nakadantay sa kanya. Matapos ang pagpapahayag ng nararamdaman ko sa kanya ay nagning kami na nga. Na mas lalong nagpagaang sa pagsasama naming dalawa. hindi naman daw ako mahirap magustuhan. Ang saya saya ko noon. Hindi maikukubli ang kaligayahang aking nadarama. Kilala niya ang mga kaibigan ko. Ang mga magulang ko. Lagi ko silang nababanggit sa kan’ya.lalo pa nga ang best friend ko. ‘yung mga lakad namin, pagsasama na minsan ay nagiging dahilan para magselos siya. Alam din niya na may pagtingin ako sa best friend ko. Sinasabi ko na lang sa kanya na kahit gusto ko ang best friend ko ay hindi ako gusto nun dahil hindi n’ya ako type. Nginingitiian lang niya ako.
- - - -
“Andy nasaan ka? Kailangan ko kasi ng patient sa miyerkules?” si Frank ang best friend kong nag-aaral para maging dentist. Kailangan ng patient na papastahan ang ngipin.
Kung mabait si Arvie, mas lalo ang kabaitan ni Frank. Hindi ko naman siguro s’ya magiging best friend. Si Frank ay may hawig kay Nyoy Volante. Malamlam na malaki ang mata, manipis ang labi at makapal ang kilay. Mabait, sweet, malambing.
“Nandito ako sa apartment sa Pampanga. Sige sa Wednesday magkita tayo at wala naman akong pasok.”
Si Frank ‘yung tipong isang text message lang sa akin ay gagawan ko ng paraan para makasama siya. Nagkakilala kami noong college pa. Team captain siya ng volleyball at ako naman ang president ng ng college namin. Hanggang sa lumalim ng lumalim ang aming pagkakakilala. Naglaro nga ako ng volleyball kahit hindi ako masyadog sanay para lang makasama siya eh. Siya ‘yung lagi ko nakakasama maglunch, umuwi, gumala. Lahat ng lakad kami ang magkasama. Punta sa Trinoma, alis papuntang Malate. At kung saan mang mundo ng LGBT. Yup,tama po. Bi nga po ang best friend ko. Ako naman ay bi kuno pero alam kong bading ako. Wala namag masama. Lahat ng secrets namin ay secrets talaga. Lahat ng mga taong nakakakita sa amin akala ay kaming dalawa. Tinatawanan na lang namin. Pero syempre alam ni Frank na mahal ko s’ya. Lalo pa nga’t pinararamdam naman nyang mahalaga ako sa kanya. May tawagan pa nga kami eh. Sugar.
Miyerkules ng umaga. Maaga akong bumyahe para pumunta sa nasabing usapan.
“Frank alam mo ba may boyfriend na ako. Si Arvie”
“Yung sinasabi mong poging gasoline boy?”
“Oo.s’ya nga. Ang bait n’ya. Malambing. At …”
“at? Mabango?” sabi niya.
Sabay kaming natawa.
Iipapakilala ko s’ya sa’yo. Minsan naman ikaw ang dumalaw sa akin sa Pampanga.Nabaggit na rin naman kita sa kanya. At gusto ka rin daw niya makilala.”
--------
Dumating nga ag araw na dumalaw sa aking apartment si Frank. Magada naman daw Yug napili kong lugar.
“Frank, si Arvie boy friend ko.”
“Arvie si Frank best friend ko.”
Nagkamayan silang dalawa at nagkwentuhan. Bumili rin ako ng makakain at uminom din kami.
“Maiwa ko muna kayong dalawa jan” sabi ko.
“San ka pupunta?”
“magsi-CR lang ako honey.”
“Sige honey bilisan mo lang wah.”
Ang saya nang gabing ‘yun. After uminom ay natulog na kami. Tabi tabi kami. Ako katabi si Arvie at siya katabi Frank.
----
Makaraan ag dalawang linggo matapos ang nasabing pagdalaw, tila parang naiba ang pakikitugo sa akin ni Arvie. Hindi na s’ya masyadong nagpapalambing. Inisip ko na lang na maaring pagod.
“May problema ba tayo? May nagawa ba akong hindi maganda? May kasalanan ba ako sa’yo?” sunod sunod kong taong sa kanya kahit wala akong naisip na nagawa kong mali.
“Sorry.” Sabi niya.
“Sorry? Sorry para saan?” tanong ko
“Sorry. Hindi ko sinasadya. Hindi namin.” Patapos pa lang s’ya sasasabihi nya
“Namin? Arvie wala ako maintindihan.”
“Mahal ko na s’ya. Mahal din n’ya ako? Hindi namin sinasadyang mahulog sa isa’t isa. Si Frank mabait siya. Maalalahanin. Hindi ko rin alam. Nung magputa s’ya rito. Ewan ko. Noong nagpaalam kang magpunta ng CR, hinalikan ko s’ya. Habang natutulog; habang nakadantay ka sa akin magkahawak kami ng kmay. Ang saya saya noong araw na iyon. Ewan ko ba? Walag pagpapaggap gusto kita Andy pero..”
Ganoon na nga ang nangyari. Nagkadevelopan ang best friend ko at ag lalaking pinaglalaanan ko ng pansin para mawala ang nararamdaman ko sa best friend ko.. Pero ano pa nga bang magagawa ko? Masaya sila. At wala akong magagawa. Nung mga panahong ‘yun. Napaisip ako. Kaya pala noong nag-iinuman kami ako katabi ko si Arvie at katabi n’ya si Frank. Kaya pala panay ang apir nila sa isat isa. Kaya pala iba .Kaya pala gusto ni Arvie na magkatabi kaming tatlo. Para hindi ko maisip na may something na sa kanila. Kaya pala hindi kumontra si Frank.
Isa lang naman ang hiniling ko kay Arvie nung mga oras na ‘yun. Ang alagaan nya si Frank. Ang best friend kong mahal ko. Oo, maaring tanga nga ako na ganung kadali lang angpagpapaubaya sa kanila. Tulad nga ng sabi ko kanina. Kapag dating kay Frank, lahat magagawa ko. Lahat handa akong ibigay. Kahit ang kaligayahan ko. Mahal ko s’ya. Nagsettle nga akong best friends kami eh. Tsaka alam kong ‘pag nagsawa rin s’ya magkakaron kami ng chance. Inisip ko na lang na hindi pa rin naman ako ganoong nakapag-invest ng emotions kay Arvie. Na kaya ko lang naman sinasabing mahal ko si Arvie kasi hindi ako kayang mahalin ng best friend ko. Na siya naman talagang mahal ko una pa pa lang.
Hindi ko na hiningi ang paliwanag pa ni Frank sa nangyari. Hinayaan ko na lang silang maging maligaya sa isat isa. Para akong tangang in love sa best friend ko at nang makahanap ng iba idinivert ko ang feelings ko para masabi kong kaya kong magmahal ng iba. At ipaubaya ag taong nagpapaligaya na sana sa akin sa best friend ko dahil sa pagmamahal ko sa kanya.
Sakripisyo ng isang tanga.
------
Same apartment pa rin ako nakatira. Dumadalas nga ang pagdalaw ni Frank. Syempre hindi para sa akin, para kay Arvie. Nagla-lock sila ng pinto. Nakikita ko rin sila misang magkayakap. Mga bagay na di namin nagawa ng best friend ko at mga bagay na dati kami ni Arvie ang gumagawa. Aminin ko man sa sarili ko. Masakit. Umiiyak ako. Kilala ko si Frank. Madali lang s’ya magsawa. Ma-turn off. Sa dami ng mga pinakilala n’ya sa akin. Alam kong malaki ang pag-asang mahiwalay din sila.
Hindi nga ako nagkamali, few weeks after, break na raw ‘yung dalawa. Hindi ko alam paano magre-react. Matutuwa ba ako kasi wala na sila? Magagalit ba ako dahil sinaktan ni Arvie si Frank? Malulungkot ba ako para sa kanila Dami kong naiisip. Pero hindi ko alam ang gagawin ko. Sabi ko na lang sa sarili ko. Tama nga ako. Sawain talaga si Frank.
Hindi na nagpapakita sa amin si Frank sa apartment. Kahit masakit sa kin ay pilit kong inunawa ang mga nangyari. Spat na sa aking nakapagsorry na sila. Wala naman na akong magagawa at nangyari na ang lahat ng iyon. Hindi na dapat isipin kung sino ang pinaka-kawawa sa nga nangyari. Ang mahalaga. Moved on na nga sa kinahinatnan ng bagay na ‘yon.
Laging balisa si Arvie. Ako naman hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang lahat. Magkasma kami sa iisang lugar. Kapag magkakasalubong kami ay paniguradong may iiwas. Syempre, ang awkward ng nangyari eh.
“Alam kong iniiwasan mo ako. Pakiramdam mo niloko kita. Kahit ano naman ang gawin ko mapatawad mo lang ako.”
“Lasing ka lang. kinakalimutan ko na ‘yung nangyayari. Tapos na ‘yun Arvie.”
Bigla n’ya akong niyakap. Hindi ako makapalag sa higpit ng pagkakayakap sa akin. Umiiyak siya.Ano pa nga ba ang dapat kong gawin? Niyakap ko na rin s’ya at sinabing okay na ang nangyari.
Hinalikan niya ako sa noo, sa ilong, sa labi. Isang bagay na noon ko pa hinihiling kay Arvie. Bakla lang po ako. Mahina. Mahina sa tukso. Wala akong nagawa noong ako ay kanyang halikan sa labi. Mariin, mapangahas. Punong puno ng pagnanasa. Gumanti na rin ako ng halik. Sa mga panahong iyon ay nageespadahan na ang aming mga dila. Unti uinti na rin kaming natatangalan ng saplot. Dinama ko ang kanyan pagkalalaki, patuloy ang pagtama ng aming mga labi. Bumaba siya sa aking leeg. Pabalik sa labi. Habang ako naman ay nakahawak sa noon ay tumitigas na nyang alaga. Lubhang mapangahas ang mga naganap. Binuka ko ang aking bibig. Upang magbigay daan sa kanyang alagang nagwawala at tila nais kumawala.. Taas baba ako, tila walang kapaguran sa pagkain ng masarap na lollipop. Para akong batang sabik nasabik sa pagdede. Tila ba mauubusan ng pagkakataon. Hinawakan nya ang aking ulo. Idiniriin ag kanyang pagkalalaki hanggang sa ko ay mabilaukan.
Maya maya pa’y, binulungan n’ya akong nais daw iyang pasukin ang aking lagusan. Tumago na lamang ako. Ayokong mabitin ang apoy ng pagsasama naming dalawa. Binuksan n’ya ag proteksyon at iilgay sa matgas niyang ari. Isang malakas na sigaw ang pumukaw sa maliit na kwarto. Sigaw ng magkahalong sakit kirot as sarap. Dahan dahan. Hanggang sa pabilis ng pabilis. Wala kang maririnig kung hiddi ang aming bumibilis na paghinga.
“Sige pa, sige pa napakasarap mo talaga.” Siya sa akin
“Mahal na mahal kita. Mahal na mahal kita.” Ako sa kanya.
“Mahal din kita.”
Lubos ang sarap na nadarama naming dalawa.
Isang malakas na “aaaaaaaaah” ang pinakawalan n’ya. indikasyong siya’y nilabasan.muli ay hinalikan niya ako. At tinulungan niya akong magpalabas. Ang sarap sa pakiramdam.
“I love you.” Habang nakadantay ako sa kanya.
Wala akong narinig na tugon sa kanya. Alam ko naming hindi talaga siyatutugong mahal n’ya ako. Lalo pa ngaat alam kong sariwa pa ang pakikipaghiwalay ni Frank sa kanya. Wala lang siyang mahingahan noong mga oras na ‘yon. Lalo ko pa ngang napatunayan noong makatulog na siya. Nagsasalita siya. At ano pa nga ba ang binibanggit niya. Si Frank.hind ko na ito binanggit s kanya. Normal normalan school of acting ang peg ko. Ganoon naman kasi talaga ko. Iniisip ko. Everything happens for a reason. And no matter what happened, as long as you know that you did your past. You will be happy. Happy enough to live your life freely.
Ilangbuwan ang lumipas. Umalis sa apartment si Arvie. Umiwi na s’ya ng nueva ecija. Habang ako ay lumipat na rin ng apartment. Tuloy ang communications sa pagitan naming dalawan ni Frank. Si Arvie. Naglahong parang bula. Hindi na nagparamdam.
END.